ԴԱՆԻԵԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆԻ ՀԱՅԱՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅԱՆ ՓՈՐՁ)
ԱՐՎԵՍՏԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ
Keywords:
ձևի և բովանդակության ներդաշնակություն , աստվածային սեր , գյուղական կյանք , հողի մշակ, ոճական հնարքներ
Abstract
Արևմտահայ բանաստեղծ Դանիել Վարուժանն իր անուրանալի տեղն ունի հայ գրականության պատմության մեջ : Վաղամեռիկ բանաստեղծը գրել է չորս ժողովածու ΄ « Սարսուռներ », « Ցեղին սիրտը », « Հեթանոս երգեր » և « Հացին երգը » շարքերը ( տպագրված հետմահու ): Սույն հոդվ ածը վերլուծության փորձ է՝ նվիրված « Հացին երգը » ժողովածուին , որի յուրաքանչյուր բանաստեղծություն բերկրանքով է լցնում ընթերցողի հոգին , տանում է շրջելու հեռվում մնացած մեր պապերի , մեծ հայրերի ժամանակները , ականատես լինելու նրանց անվերադարձ կորցրած գյուղաշխարհի , այնտեղ թողած աշխատանքի , սերերի , կորսված հայրենիքի պատկերներին։
